Gala 5 października - powitanie (prof. Cezary Wodziński)

Szanowni Państwo, Drodzy Przyjaciele, to dla mnie wyjątkowa oraz iście wzruszająca chwila, kiedy mogę powitać Państwa na naszej dzisiejszej uroczystości. Witam Państwa w imieniu Fundacji na Rzecz Myślenia, witam Państwa jako przyjaciół naszej Patronki, jako przyjaciół Pani Profesor Barbary Skargi.

Niespełna rok temu – tutaj, w gościnnych komnatach Łazienek Królewskich – podczas spotkania poświęconego myśli Barbary Skargi, postulowałem ufundowanie czegoś ryzykownego do pomyślenia. Mianowicie: powołanie republiki eseju metafizycznego.

Eseju metafizycznego nie tyle jako osobliwej formy wypowiedzi filozoficznej, ile – bardziej elementarnie – jako szczególnego sposobu myślenia, a nawet sposobu bycia: śmiałego i otwartego, poszukującego i niedefinitywnego, lecz wiernie i wytrwale oddanego pytaniu o niespożyty – choć przecież karmimy się nim każdego dnia i każdej nocy – sens bycia.

I ten postulat – lepiej rzec: to marzenie ziściło się. Być może, zgodnie z maksymą jednego z obecnych tu przyjaciół: „Więcej marzeń!” – maksymą, która na przekór wielu przestrogom – niejedno potrafi zmienić…

Oto bowiem uczestniczymy właśnie w święcie eseju metafizycznego (które bodaj nie śniło nawet filozofom…). W święcie eseju metafizycznego, które nie tylko zostało pomyślane, ale właśnie dzieje się – w tej oto chwili. I myślę sobie, że Pani Profesor miałaby prawdziwą uciechę i pociechę, wiedząc, że święcą się takie rzeczy… jak rzecz myślenia i bycia. Które – co wiadomo od czasów antycznych – są „tym samym”.

Gorąco Państwu dziękuję za obecność i zachęcam do śmiałego i pomyślnego świętowania tej naszej świątecznej chwili.